ความหมาย

• 
  

  น. เรียกหน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร ว่า หน้าบัน. บันแถลง [-ถะแหฺลง] น. หน้าบันขนาดเล็กใช้ประดับเป็นกระจัง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บั้น ๑ - น. ครึ่งหนึ่งหรือตอนหนึ่งของสิ่งที่แบ่งออกเป็นส่วน ๆ เช่น บั้นต้น บั้นปลาย. สัน. ฝ่ายว่า, ส่วนว่า. บั้นท้าย น. ตอนท้าย, ส่วนท้าย: {ปาก} ตะโพก, ก้น, {ใช้แก่หญิง}. บั้นปลาย น. ตอนท้าย เช่น บั้นปลายของชีวิต. บั้นพระองค์ {ราชา} น. บั้นเอว. บั้นเอว น. ส่วนกลางของร่างกายระหว่างชายโครงกับกระดูกตะโพกทั้ง ๒ ข้าง, กะเอว สะเอว หรือ เอว ก็ว่า.

• บัน ๒ - ก. ผัน, ผิน.

• บั้น ๒ - น. ชื่อมาตราตวงข้าวเปลือก มีอัตรา ๒ บั้น เป็น ๑ เกวียน. บั้นหลวง น. ชื่อมาตราตวงตามวิธีประเพณีมีอัตราเท่ากับ ๑,๐๐๐ ลิตร.

• บัน ๓ - ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. {ดึกดำบรรพ์}. บันเบา ว. น้อย {โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม} เช่น เขามีวาทศิลป์พูดชักจูงใจคนไม่บันเบาทีเดียว.

• บันเดิน - ก. ทำให้เดิน.