ความหมาย

• 
  

  ว. กระแดะ, ดัดจริต, เช่น อย่าทำดื้อกระแด้แร่เลยแม่เอ๋ย {มณีพิชัย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแด็ก ๆ, กระแด๊ก ๆ - ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ เช่น ดิ้นกระแด็ก ๆ ชักกระแด็ก ๆ ติดกระแด๊ก ๆ, แด็ก ๆ หรือ แด๊ก ๆ ก็ว่า.

• กระแด้ง - {ถิ่น–อีสาน} น. เรียกชายหรือหญิงที่เป็นหมัน ว่า พ่อกระแด้ง แม่กระแด้ง. ว. คดไปมา. {ปาเลกัว}.

• กระแด่ว ๆ - ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายแต่หาทางไปไม่ได้ ในคำว่า ดิ้นกระแด่ว ๆ, แด่ว ๆ ก็ว่า.

• กระแดะ - {ปาก} ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ. กระแดะกระแด๋ {ปาก} ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.

• กระแต ๑ - น. ชื่อฆ้องวงขนาดเล็ก ใช้บรรเลงในวงปี่พาทย์มอญ ลักษณะร้านฆ้องเป็นรูปเว้าหงายขึ้นคล้ายฆ้องมอญแต่ปลายไม่สูง วงหนึ่งมีลูกฆ้อง ๑๑ ลูก, ฆ้องขนาดเล็กลูกเดียวแขวนกับไม้ ใช้มือหิ้วหรือแขวนไม้กับไม้ขาหยั่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณในการอยู่เวรยามหรือแจ้งข่าวสารต่าง ๆ, ทั้ง ๒ ชนิดเรียกว่า ฆ้องกระแต.