[กฺรุ่ม] ก. ขันบ่อย ๆ {ปรกติใช้แก่นกเขา แต่ใช้แก่นกอื่นก็มีบ้าง} เช่น บางพวกจับเป็นคู่คูขันกันโดยธรรมดา เวลากรุ่มกำลังที่ตั้งขึ้นตามฤดู {ม. ร. ๔ วนปเวสน์}: โดยปริยายหมายความว่า สบายเรื่อย ๆ ไป เช่น มีเงินตรากินกรุ่มเป็นภูมิฐาน {นิ. เดือน}: รุ่มร้อน, ระอุ, เช่น นรกเท่ากรุ่ม เปลวร้อนเหมือนไฟ {สุบิน}.