[กฺรุ] ก. ปิดกันช่องโหว่หรือที่ว่าง เช่น กรุฝาเรือน, รองไว้ข้างล่าง เช่น กรุก้นชะลอม, ปิดกั้น เช่น กรุบ่อ. น. เรียกบ่อที่ใช้อิฐเป็นต้นเรียงเป็นผนังบ่อเพื่อกันดินทลาย ว่า บ่อกรุ.