ฟัน ๑ แปลว่าอะไร ดูความหมาย หมายถึงอะไร

ฟัน ๑

ความหมาย

ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยาย หมายถึง อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสนับมือฟันอิฐ.ฟันคลื่น ก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป. ฟันดาบ น. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ.ฟันฝ่า ก. บุกตะลุยสิ่งที่ต้านทานเข้าไป, ผจญสิ่งที่ขัดขวาง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

ฟั่น ๑ - ก. คลึงสิ่งเป็นเส้นหลายเส้นให้เข้าเกลียวกัน เช่น ฟั่นด้าย, นำป่านหรือปอเป็นต้นมาตีเกลียวให้เป็นเชือก เรียกว่า ฟั่นเชือก, คลึงขี้ผึ้งที่มีไส้อยู่ภายในให้เป็นเล่มเทียน เรียกว่า ฟั่นเทียน.

ฟัน ๒ - น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร, โดยปริยายหมายถึง สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฟันเลื่อย ฟันจักร. ฟันถาวร, ฟันแท้ น. ฟันชุดที่ ๒ ซึ่งขึ้นภายหลังฟันนํ้านม. ฟันน้ำนม น.ฟันชุดแรก. ฟันปลา น. เรียกสิ่งที่มีรูปอย่างฟันปลา,เรียกลักษณะที่สับหว่างสลับเยื้องกันอย่างฟันปลา ว่า สลับฟันปลา เช่น นั่งสลับฟันปลา ยืนสลับฟันปลา: ลายคดกริช รูปดังนี้ เรียก ลายฟันปลา, ลายฟันเลื่อย ก็เรียก. ฟันฟาง น. ฟาง, ฟันที่เข้าใจว่าขึ้นแทนฟันแท้ที่หักไป, ฟัน เช่น ฟันฟางไม่ค่อยดี กินของเหนียวของแข็งไม่ได้. ฟันเฟือง น. ล้อหรือวงจักรที่มีซี่โดยรอบ. ฟันม้า น. ชื่อแร่ประกอบหินชนิดหนึ่ง มีหลายสี ส่วนมากมักมีสีขาวขุ่นคล้ายฟันม้า ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า หินฟันม้า. {ดู เฟลด์สปาร์}. ฟันเลื่อย น. ลายคดกริชอย่างลายฟันปลา. ฟันหนู น. ชื่อเครื่องหมาย ๒ ขีดรูปดังนี้ " สำหรับเขียนบนสระให้เป็น สระ, มูสิกทันต์ ก็ว่า. ฟันหลอ น. ฟันที่มีช่องว่างระหว่างฟันซึ่งเกิดจากฟันหลุด กร่อน หรือหักจนถึงโคนฟัน เป็นต้น.

ฟั่น ๒ - ก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน. ฟั่นเฝือ ว. รกชัฏ, ยุ่งเหยิง, ปนคละกันยุ่ง, เคลือบคลุม เช่น สำนวนฟั่นเฝือ. ฟั่นเฟือน ว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน.

ฟันช้าง - ดู งาช้าง ๒.

ฟ้า - น. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า, อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า: สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน: {กลอน} เจ้าฟ้า. ว. สีน้ำเงินอ่อน อย่างสีท้องฟ้าในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า. ฟ้าคะนอง น. ฟ้าลั่นติดต่อกัน. ฟ้าเคืองสันหลัง {สำ} น. เคราะห์กรรมหรือโทษทัณฑ์ร้ายแรงที่เกิดจากอำนาจเบื้องบนหรือผู้ปกครอง เช่น ต่อฟ้าเคืองสันหลังจึงรำพัน {ขุนช้างขุนแผน}. ฟ้าผ่า น. ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนจำนวนมากเคลื่อนที่ระหว่างเมฆกับพื้นโลก เกิดพลังงานสูงมากจนสามารถทำลายสิ่งที่กีดขวางเช่น คน สัตว์ ต้นไม้ บ้านเรือน: โดยปริยายหมายความว่า คำสั่งด่วนที่ออกมาโดยไม่คาดหมายและไม่รู้เหตุผล. ฟ้าไม่กระเทือนสันหลัง {สำ} น. อำนาจเบื้องบนหรือผู้ปกครองยังไม่ลงโทษทัณฑ์ ใช้ในสำนวนว่า ถ้าฟ้าไม่กระเทือนสันหลังก็ยังไม่รู้สึก. ฟ้าร้อง น. เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ. ฟ้าแลบ น. แสงที่เกิดวาบขึ้นในท้องฟ้าลักษณะเป็นเส้นหรือแผ่น เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนจำนวนมากเคลื่อนที่ผ่านอากาศเป็นเหตุให้เกิดความร้อนสูงมากจนปรากฏเป็นแสงสว่างวาบขึ้น. ฟ้าหลัว น. อากาศมัวเนื่องจากในอากาศขณะนั้นมีอนุภาคที่มองไม่เห็น เช่น เกลือจากทะเล ควันไฟฝุ่นละอองปะปนอยู่เป็นจำนวนมาก.