กลับ
คำว่า
กระหม่า
ความหมาย
{โบ} ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ {สมุทรโฆษ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระหมิบ
- ก. บีบเข้าหรือเม้มเข้าซ้ำ ๆ กัน {มักใช้แก่ปากช่องทวารหนัก และทวารเบา}: อาการที่กล้ามเนื้อขอบปากทวารรัดตัวเข้ามา. {แผลงมาจาก ขมิบ}. ว. บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุบ เป็นกระหมุบกระหมิบ.
กระหมุดกระหมิด
- ว. ขมวดให้แน่น เช่น สักกระสันเป็นสามรวดรัดกระหวัดกระหมุดกระหมิดฉุดชิดชักชายน้อยห้อยหูกระต่าย {ม. ร่ายยาว ชูชก}.
กระหมุ่น
- {โบ} ว. มุ่น: ขุ่น เช่น นํ้าใช้และนํ้าฉันนานหลายวันเป็นกระหมุ่น. {เทียบพายัพ ขะมุ่น หรือ ขนุ่น ว่า ขี้ตะกอน, ปักษ์ใต้ว่า ขี้หมวน}.
กระหมุบ
- ก. เต้นตุบ ๆ. {แผลงมาจาก ขมุบ}. กระหมุบกระหมิบ ก. หมุบหมิบ, อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นและหุบลงโดยเร็ว, อาการของปากที่พูดอย่างไม่ออกเสียง, เช่น ทำปากกระหมุบกระหมิบ สวดมนต์กระหมุบกระหมิบ. {แผลงมาจาก ขมุบขมิบ}.
กระหย่ง ๑
- ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระหย่งฟาง, กระโหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า.