ความหมาย

• 
  

  {กลอน} ว. กระมัง เช่น เครื่องค้าเหลือผู้ซื้อกระหมั่ง {ลอ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระหม่า - {โบ} ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ {สมุทรโฆษ}.

• กระหมิบ - ก. บีบเข้าหรือเม้มเข้าซ้ำ ๆ กัน {มักใช้แก่ปากช่องทวารหนัก และทวารเบา}: อาการที่กล้ามเนื้อขอบปากทวารรัดตัวเข้ามา. {แผลงมาจาก ขมิบ}. ว. บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ กระหมุบ เป็นกระหมุบกระหมิบ.

• กระหมุดกระหมิด - ว. ขมวดให้แน่น เช่น สักกระสันเป็นสามรวดรัดกระหวัดกระหมุดกระหมิดฉุดชิดชักชายน้อยห้อยหูกระต่าย {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• กระหมุ่น - {โบ} ว. มุ่น: ขุ่น เช่น นํ้าใช้และนํ้าฉันนานหลายวันเป็นกระหมุ่น. {เทียบพายัพ ขะมุ่น หรือ ขนุ่น ว่า ขี้ตะกอน, ปักษ์ใต้ว่า ขี้หมวน}.

• กระหมุบ - ก. เต้นตุบ ๆ. {แผลงมาจาก ขมุบ}. กระหมุบกระหมิบ ก. หมุบหมิบ, อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นและหุบลงโดยเร็ว, อาการของปากที่พูดอย่างไม่ออกเสียง, เช่น ทำปากกระหมุบกระหมิบ สวดมนต์กระหมุบกระหมิบ. {แผลงมาจาก ขมุบขมิบ}.