ความหมาย

• 
  

  น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปร่างคล้ายกระชุ แต่ใหญ่กว่า

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พ่ะ - {โบ} ว. จ้ะ, ขอรับ.

• พะ ๑ - น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า: ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน: ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.

• พะ ๒ - ใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.

• พะเน้าพะนอ - ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.

• พะเน้าพะนึง - ก. ทำอิด ๆ เอื้อน ๆ: เซ้าซี้.