ความหมาย

• 
  

  [พฺลับ] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros malabarica {Desr.} Kostel. var. siamensis {Hochr.} Phengklai ในวงศ์ Ebenaceae คล้ายตะโก ผลกินได้, มะพลับ ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พลับเขา - ดู กระดูกค่าง.

• พลับพลา ๑ - [-พฺลา] น. ที่ประทับชั่วครั้งคราวสำหรับรับรองพระเจ้าแผ่นดินและพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง.

• พลับพลา ๒ - ดู หลาย ๒.

• พลับพลึง - [-พฺลึง] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Crinum asiaticum L. ในวงศ์ Amaryllidaceae ใบยาวใหญ่เป็นกาบ หัวมีพิษ ดอกสีขาว กลิ่นหอม.

• พลับพลึงธาร - น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Crinum thaianum J. Schulze วงศ์ Amaryllidaceae ใบเรียวแคบ ดอกสีขาว ขึ้นในลำธาร.