ความหมาย

• 
  

  [พฺละพฺลา] {โบ} น. พลับพลา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พลั่ก - [พฺลั่ก] ว. อาการที่ไหลทะลักออกมาด้วยกำลังดัน เช่น เลือดออกพลั่ก: เสียงดังเช่นนั้น.

• พลัง - [พะ-] ว. กำลัง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า กำลังพลัง. พลังงาน {วิทยา} น. ความสามารถซึ่งมีอยู่ในตัวของสิ่งที่อาจให้แรงงานได้. {อ. energy}. พลังงานจลน์ น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุนั้น. {อ. kinetic energy}. พลังงานศักย์ น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากตำแหน่งที่อยู่ของเทหวัตถุนั้น. {อ. potential energy}. พลังเงียบ {การเมือง} น. เสียงส่วนใหญ่ที่ไม่แสดงออก. {อ. silent majority}. พลังจิต น. ความเข้มแข็งของจิตใจ, อำนาจจิต.

• พลั้ง - [พฺลั้ง] ก. พลาดโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, มักใช้เข้าคู่กับคำ พลาด เป็น พลั้งพลาด หรือ พลาดพลั้ง. พลั้งปาก ก. พูดไปโดยไม่ทันคิด. พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้ {สำ} ก.พูดหรือทำอะไรโดยไม่ระมัดระวังย่อมเกิดความเสียหาย. พลั้งเผลอ [-เผฺลอ] ว. ผิดพลาดเพราะหลงลืมไปชั่วขณะ. พลั้งพลาด [-พฺลาด] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลาดพลั้ง ก็ว่า.

• พลั่ง, พลั่ง ๆ - [พฺลั่ง] ว. อาการที่หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสายด้วยกำลังดัน เช่น น้ำเดือดพลั่ง ๆ น้ำไหลพลั่ง ๆ.

• พลัด - [พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือหล่นไปจากที่ใดที่หนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ เช่น ของพลัดจากมือ เด็กพลัดจากต้นไม้: แยกจากไปโดยไม่ตั้งใจ เช่น มาด้วยกัน แต่คนแน่นมากเลยพลัดกันไป, แยกจากไป โดยไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ใด เช่น พลัดพ่อ พลัดแม่ พลัดลูก พลัดเมีย, จากที่ที่เคยอยู่ เช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง. พลัดถิ่น ว. อยู่ไกลจากถิ่นที่อยู่ของตน เช่น เรียกรัฐบาลที่ตั้งศูนย์บัญชาการอยู่นอกประเทศของตน ว่า รัฐบาลพลัดถิ่น. พลัดที่นาคาที่อยู่ {สำ} ก. พลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน. พลัดพราก [-พฺราก] ก. แยกออกจากบุคคลหรือสถานที่ที่เคยผูกพัน.