ความหมาย

• 
  

  [พะยัด] น. พัด. {ส. วฺยชน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พยัญชนะ - [พะยันชะนะ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ในปากและคอ เช่น เสียง ป โดยทั่วไปจะออกเสียงพยัญชนะร่วมกับเสียงสระ, เสียงพยัญชนะ ก็เรียก: ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เช่น ก ข, รูปพยัญชนะ ก็เรียก, ตัวหนังสือ เช่น แปลโดยพยัญชนะ: กับข้าวที่ไม่ใช่แกง, คู่กับ สูปะ ซึ่งหมายถึง แกง. {ป. พฺยญฺชน, วฺยญฺชน: ส. วฺยญฺชน}: ลักษณะของร่างกาย.

• พยัต - [พะยัด] น. ผู้เรียน, ผู้รู้. ว. ฉลาด, เฉียบแหลม. {ป. พฺยตฺต, วฺยตฺต: ส. วฺยกฺต}.

• พยับ - [พะยับ] ว. ครึ้ม, มืดมัว, {ใช้แก่อากาศ} เช่น พยับฟ้า พยับฝน พยับเมฆ. พยับแดด น. เงาแดด, แสงแดดกล้าที่ปรากฏในระยะไกลเป็นระยิบระยับลวงตา ทำให้เห็นเป็นนํ้าเป็นต้น. พยับฝน น. ครึ้มฝน. พยับเมฆ ๑ น. เมฆฝนตั้งเค้า. พยับหมอก ๑ น. หมอกมืดครึ้ม.

• พยับเมฆ ๑ - ดูใน พยับ.

• พยับเมฆ ๒ - น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Orthosiphon aristatus {Blume} Miq. ในวงศ์ Labiatae ดอกเล็กสีขาวอมม่วงอ่อน ออกเป็นช่อยาว เกสรเพศผู้ยาว ใบใช้ทำยาได้, หญ้าหนวดแมว ก็เรียก.