ความหมาย

• 
  

  น. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนหรือเหล็กผ่าปากม้า, ประวิน ก็ใช้. {ประวัติ. จุล}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระวิน ๒ - {โบ} ว. สีนํ้าตาล เช่น โคกระวิน. {ทมิฬ ว่ากระวิล แผลงมาจาก ป. กปิล}.

• กระวี ๑ - น. นักปราชญ์ในการแต่งบทกลอน เช่น เสดจ์ยังสาระพินิจฉัยพร้อมด้วยหมู่มุกขมนตรีกระวีราชปโรหิตาโหราจารย์อยู่ในศีลสัจ {สามดวง}. {แผลงมาจาก กวี}. กระวีชาติ น. หมู่กวี, พวกกวี, เช่น เสดจ์ในพระที่นั่งพลับพลาทองโดยอุตราภิมุขพร้อมด้วยหมู่มาตยามนตรีกระวีชาติราชปะโรหิตาจารย์เฝ้าพระบาท {สามดวง), เขียนเป็น กระวีชาต หรือ กระวิชาติ ก็มี เช่น พระองค์ทรงพระกรุณาเพื่อจะมิให้มุกขมนตรีกระวีชาตแลราษฎรล่วงเกินพระราชอาญา, พร้อมด้วยหมู่มุกขมาตยามนตรีกระวิชาติราชสุริยวงษพงษพฤฒาโหราจารยเฝ้าเบื้องบาทบงกชมาศ {สามดวง}.

• กระวี ๒ - {โบ} ก. แกว่ง. {เพี้ยนมาจาก คระวี}. {ข. คฺรวี}.

• กระวีกระวาด - ว. รีบเร่งอย่างไม่นอนใจ.

• กระวูดกระวาด - ว. กระวีกระวาด, รีบเร่งอย่างไม่นอนใจ, ทำโดยเร็วอย่างลมพัดวูดวาด.