ความหมาย

• 
  

  ดู พน, พน-.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พเยีย - [พะเยีย] น. พวงดอกไม้. {ข. ภฺญี}.

• พก ๑ - น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก ใส่เงินหรือหมากเป็นต้น: แผ่นดิน. ก. เอาเก็บหรือซ่อนไว้ในพก หรือในสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พกมีด พกปืน พกนาฬิกา, เรียกสิ่งที่นำติดตัวไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น มีดพก ปืนพก นาฬิกาพก: พัง, ทำลาย, เช่น ดุจพสุธาพังดังพสุธาพก {ม. ร่ายยาว มหาราช}: ผก, หก, ตก: {กลอน} วก เช่น ภายหลังมาจึงพราหมณ์ชูชก พกมาทวงทอง {ม. คำหลวง ชูชก}. พกนุ่น {สำ} ว. ใจเบา, ใช้เข้าคู่กับคำพกหิน ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น. พกพ่าย ว. แตก, ทำลาย. พกลม {สำ} ว. มีแต่ลม คือ เหลวไหล, พูดจาไม่จริง, ใช้เข้าคู่กับคำ โกหก เป็น โกหกพกลม. พกหิน{สำ} ว. ใจหนักแน่น, ใช้เข้าคู่กับคำ พกนุ่น ในสำนวนว่า พกหินดีกว่าพกนุ่น.

• พก- ๒ - [พะกะ-] {แบบ} น. นกยาง. {ป.}. พกจร น. ประพฤติอย่างนกยาง คือ คนหน้าซื่อใจคดหรือหน้าเนื้อใจเสือ. {ส.}. พกา {กลอน} น. นกยาง.

• พกา - ดู พก- ๒.

• พกุระ - {แบบ} น. เขาสัตว์สำหรับเป่า. {ส.}.