กลับ
คำว่า
ฝ
ความหมาย
[ฝอ] พยัญชนะตัวที่ ๒๙ เรียกว่า ฝอ ฝา เป็นอักษรสูง ใช้เป็นพยัญชนะต้น.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ฝน ๑
- น. นํ้าที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ: ลักษณนามใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี, เช่น ควาย ๓ ฝน คือ ควายที่มีอายุ ๓ ปี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๑๘ ฝน. ฝนชะช่อมะม่วง น. ฝนที่ตกเล็กน้อยประปรายในเดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม ซึ่งเป็นระยะที่มะม่วงออกช่อพอดี, ฝนชะลาน ก็เรียก. ฝนชะลาน น. ฝนชะช่อมะม่วง ชาวนาเรียกว่า ฝนชะลาน เพราะมักตกในระยะเวลาที่ยังนวดข้าวไม่เสร็จ. ฝนซู่ น .ฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุด, ฝนไล่ช้าง ก็เรียก. ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า {สำ} การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง. ฝนตกขี้หมูไหล {สำ} ก. พลอยเหลวไหลไปด้วยกัน, มักใช้เข้าคู่กับ คนจัญไรมาพบกัน ว่า ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกัน.ฝนตกไม่ทั่วฟ้า {สำ} ก. ให้หรือแจกจ่ายอะไรไม่ทั่วถึงกัน. ฝนตกไม่มีเค้า {สำ} น.เรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่มีวี่แววหรือไม่ได้คาดคิดไว้ก่อน. ฝนตกอย่าเชื่อดาว {สำ} ก. อย่าไว้วางใจใครหรืออะไรจนเกินไป, มักใช้เข้าคู่กับ มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย ว่า ฝนตกอย่าเชื่อดาว มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย. ฝนทอง น. เครื่องหมายรูปสระ เป็นรูปรอยขีดเดียวดังนี้ สำหรับเขียนบนสระ อิ เป็นสระ อี: ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.ฝนเทียม น. ฝนที่เกิดจากกรรมวิธีทางวิทยาศาสตร์ เช่นโดยการโปรยนํ้าแข็งแห้งในอากาศ. ฝนไล่ช้างน. ฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุด, ฝนซู่ ก็เรียก. ฝนสั่งฟ้า {ปาก} น. ฝนที่ตกหนักตอนปลายฤดูฝน. ฝนสั่งฟ้า ปลาสั่งหนอง {สำ} สั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย, ทำการอันใดที่เป็นสิ่งสำคัญเพื่อไว้อาลัยก่อนจากไป, นํ้าสั่งฟ้า ปลาสั่งฝน ก็ว่า. ฝนหลวง น. ฝนที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ทำขึ้นเพื่อบรรเทาความแห้งแล้ง. ฝนห่าแก้ว {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ฝนลูกเห็บขนาดเล็ก เช่น ฝนห่าแก้วตกแล้วพ้นไป ฝนห่าใหญ่เทลงเทลง.
ฝน ๒
- ก. ถู เช่น ฝนยา: ลับ เช่น ฝนมีด. ฝนทั่งให้เป็นเข็ม {สำ} ก. เพียรพยายามสุดความสามารถจนกว่าจะสำเร็จผล.
ฝนแสนห่า ๑
- น. วิธีเขียนหนังสืออย่างหนึ่งใช้ตัวเลขแทนตัวหนังสือ: ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีประกายไฟพุ่งออกมาคล้ายไฟพะเนียง แต่หมุนรอบตัว.
ฝนแสนห่า ๒
- น. {๑} ชื่อไม้เถาชนิด Argyreia capitiformis {Poir.} Ooststr. ในวงศ์ Convolvulaceae เถามียางขาว ใบออกสลับกัน โคนใบเว้าเป็นรูปหัวใจ ดอกใหญ่ สีม่วงแดงหรือสีชมพูลักษณะคล้ายดอกผักบุ้ง.
ฝรั่ง ๑
- [ฝะหฺรั่ง] น. ชนชาติผิวขาว: คำประกอบชื่อสิ่งของบางอย่างที่มาจากต่างประเทศ ซึ่งมีลักษณะคล้ายของไทย เช่น ขนมฝรั่ง ละมุดฝรั่ง มันฝรั่ง ตะขบฝรั่ง ผักบุ้งฝรั่ง แตรฝรั่ง. ฝรั่งกังไส น. เครื่องลายครามซึ่งมีลายที่ฝรั่งทำเอาแบบอย่างจีน, โดยปริยายหมายถึงคนที่วางท่าเป็นฝรั่ง. ฝรั่งมังค่า {ปาก} น. ชนชาติผิวขาว.