น. สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับ มองไม่เห็นตัว แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้มีทั้งดีและร้าย เช่น ผีปู่ย่าตายาย ผีเรือน ผีห่า, เรียกคนที่ตายไปแล้ว: {โบ} เทวดา: {ปาก} โดยปริยายหมายความว่าเลว เช่น คนผี: เรียกบุคคลที่หมกมุ่นในการพนัน ว่า ผีการพนันเข้าสิง. ผีกระสือ น. ผีชนิดหนึ่งที่ถือว่าเข้าสิงในตัวผู้หญิง ชอบกินของโสโครก, คู่กับ ผีกระหัง ซึ่งเป็นผีผู้ชาย. {ดู กระสือ ๑}. ผีกระหัง น. ผีชนิดหนึ่งที่ถือว่าเข้าสิงในตัวผู้ชาย เชื่อกันว่าเดิมเป็นผู้ชายที่เรียนวิชาอาคมแก่กล้าเข้าก็มีปีกมีหาง จะไปไหนก็ใช้กระด้งต่างปีกสากตำข้าวต่างขา สากกะเบือต่างหาง ชอบกินของโสโครก, คู่กับ ผีกระสือ ซึ่งเป็นผีผู้หญิง. ผีกองกอย น. ผีชนิดหนึ่ง เชื่อกันว่ามีตีนเดียว ไม่มีสะบ้าหัวเข่า จึงต้องเดินเขย่งเกงกอย ชอบออกมาดูดเลือดที่หัวแม่เท้าของคนที่นอนหลับพักแรมในป่า. ผีเข้าผีออก {สำ} ว. เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย, ไม่คงที่. ผีโขมด น. ผีชนิดหนึ่งในพวกผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืน ทำให้หลงผิดนึกว่ามีคนถือไฟหรือจุดไฟอยู่ข้างหน้าพอเข้าไปใกล้ก็หายไป. {ดู โขมด ๑}. ผีซ้ำด้ำพลอย{สำ} น. เคราะห์เดิมร้ายหนักอยู่แล้ว ยังมีเคราะห์อื่นซ้ำเข้ามา ทำให้เคราะห์หนักยิ่งขึ้น เช่น เขาตกงานแล้วขโมยยังขึ้นบ้านเอาข้าวของไปหมดอีก ผีซ้ำด้ำพลอยจริง ๆ. ผีดิบ {โบ} น. ศพที่ฝังไว้ไม่นิยมเผา เช่น ผีตายโหง, ผีชนิดหนึ่งเป็นศพเดินได้. ผีตากผ้าอ้อม น. แสงแดดที่สะท้อนกลับมาสว่างในเวลาจวนพลบในบางคราว. ผีตายซาก น. ซากศพที่แห้งจนมีแต่หนังหุ้มกระดูก, คำเปรียบคนที่ผอมแห้งเห็นแต่หนังหุ้มกระดูกว่า ผอมอย่างกับผีตายซาก. ผีตายทั้งกลม น. หญิงที่ตายในขณะที่ลูกยังอยู่ในท้อง. ผีตายโหง น. คนที่ตายผิดธรรมดาโดยอาการร้ายเช่นถูกฆ่าตาย ตกน้ำตาย. ผีถ้วยแก้ว น. เรียกการเล่นทรงเจ้าเข้าผีวิธีหนึ่ง โดยผู้เล่นเอานิ้วแตะที่ถ้วยแก้วแล้วถ้วยแก้วจะเคลื่อนไปตามตัวอักษรต่าง ๆ ให้ผู้เล่นอ่านเอาความได้. ผีถึงป่าช้า {สำ} ต้องยอมทำด้วยความจำใจหรือไม่มีทางเลือก. ผีแถน น. ผีฟ้า. ผีทะเล {ปาก} ว. เลวมาก เช่น คนผีทะเล. ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย, ผีเรือนไม่ดี ผีป่าก็พลอย {สำ} น. คนในบ้านเป็นใจช่วยให้คนนอกบ้านเข้ามาทำความเสียหายได้. ผีบุญ น. ผู้อวดคุณวิเศษว่ามีฤทธิ์ทำได้ต่าง ๆ อย่างผีสางเทวดาให้คนหลงเชื่อ. ผีปอบ น. ผีชนิดหนึ่งเชื่อกันว่าสิงอยู่ในตัวคน กินตับไตไส้พุงจนหมดแล้วออกไป คนนั้นก็ตาย. ผีโป่ง น. ผีที่อยู่ในป่าโป่ง. ผีโป่งค่าง ดู โป่งค่าง. ผีพุ่งไต้ น. เทหวัตถุแข็ง จากอวกาศ มี ๒ ชนิด ชนิดหนึ่งประกอบด้วยหินเป็นส่วนใหญ่ อีกชนิดหนึ่งประกอบด้วยเหล็กเป็นส่วนใหญ่ เมื่อเคลื่อนที่ผ่านบรรยากาศสู่ผิวโลก จะลุกไหม้ให้แสงสว่างจ้าเนื่องจากเสียดสีกับอากาศ ถ้ามีขนาดเล็กก็จะไหม้หมดก่อนถึงผิวโลก ถ้ามีขนาดใหญ่ก็จะตกถึงผิวโลกและเรียกว่า อุกกาบาต, ดาวตก ก็เรียก. ผีเพลียน. ดิถีวันห้ามไม่ให้แรกนา. ผีโพง น. ผีชนิดหนึ่งกล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว. ผีฟ้า {ถิ่น–อีสาน, พายัพ} น. เทวดาพวกหนึ่ง. ผีไม่มีศาล {สำ} ว. ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง. ผีเรือน น. ผีที่อยู่ประจำเรือน. ผีสัง, ผีสาง น. ผี,บางทีใช้นำหน้าชื่อคนที่ตายแล้ว เช่น ผีสางยายเขียว ผีสางตาขำ. ผีเสื้อน้ำ น. เทวดาที่รักษาน่านนํ้า, เสื้อนํ้าก็เรียก. ผีเสื้อเมือง น. เทวดาที่รักษาบ้านเมือง, พระเสื้อเมือง หรือ เสื้อเมือง ก็เรียก, {โบ} พระเชื้อเมือง. ผีเสื้อยักษ์ ๑ น. ผีหรืออมนุษย์จำพวกหนึ่งที่เป็นยักษ์. ผีเสื้อราตรี {ปาก} น. เรียกผู้หญิงที่มีอาชีพให้บริการในสถานบันเทิงในเวลากลางคืน. ผีเสื้อสมุทร น. ยักษ์พวกหนึ่ง เชื่อกันว่าสิงอยู่ในทะเล.ผีหลอก ๑ น. เรือแจวจับสัตว์นํ้าในลำคลองและลำนํ้าชนิดหนึ่งจับได้ทั้งปลาและกุ้ง กราบเรือด้านหนึ่งติดแผ่นกระดานทาสีขาว ปล่อยริมข้างหนึ่งให้ลงนํ้า กราบอีกด้านหนึ่งมีตาข่ายกันมิให้ปลาและกุ้งกระโดดข้าม ใช้จับเวลากลางคืน ปลาตกใจจะกระโดดเข้ามาหาเรือเอง. ผีห่า {ปาก} น. ผีจำพวกหนึ่งถือกันว่าทำให้เกิดโรคระบาดอย่างร้ายแรง เช่น อหิวาตกโรค กาฬโรค, เรียกโรคเช่นนั้นว่า โรคห่า. ผีอำ ก. อาการที่ปรากฏเมื่อเวลานอนเคลิ้มไปว่ามีคนปลุกปลํ้าหรือยึดคร่าให้มีอาการเหนื่อยหอบจนตื่นขึ้น.