น. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น. ผิว ๆ, ผิวเผิน ว. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง. ผิวจราจร น. ผิวถนนที่ยวดยานพาหนะแล่นไปมา. ผิวน้ำ น. ส่วนบนสุดของนํ้า. ผิวบาง ว. แบบบาง, อ่อนแอ, ผู้ดี, ใช้โดยปริยายไปถึงจิตใจด้วย. ผิวปาก ก. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ. ผิวพรรณ น. สีเนื้อ. ผิวหนัง น. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, หนังกำพร้า ก็เรียก:ชื่อโรคชนิดหนึ่งก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นที่ส่วนต่าง ๆ ของผิวหนัง.