ความหมาย

• 
  

  [ผะหฺงอน] ก. หงาย, ชูขึ้น, ทรงไว้, เช่น ข้าแต่พระผู้ผงรแผ่นแผ้ว {ม. คำหลวง จุลพน}: ชะเง้อขึ้น เช่นเสือผกผงร {เสือโค}. {ข. ผฺงาร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ผงอน - [ผะหฺงอน] น. แผ่นดิน, {โบ} เขียนว่า ผงร ก็มี. ก. เอี้ยว, เลี้ยว.

• ผงอบ - [ผะหฺงอบ] ว. อ่อนเพลียมาก, จวนจะสิ้นใจ.

• ผงะ - [ผะหฺงะ] ก. แสดงอาการชะงักงันและถอยไปข้างหลังเล็กน้อยเมื่อประสบเหตุการณ์ประจันหน้าที่เป็นอันตราย น่าขยะแขยง หรือน่ากลัวเป็นต้น โดยกะทันหันไม่ทันรู้ตัวหรือคาดหมายมาก่อน.

• ผงาด - [ผะหฺงาด] ว. สง่า, เด่น, ผาดโผน.

• ผง่าน - [ผะหฺง่าน] ว. ผงาด เช่น ทั้งอกไหล่ก็ผายผึ่งผง่านโง {ม. คำหลวง ชูชก}.