ความหมาย

• 
  

  น. เรียกขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดหรือถาง ว่า ขวานปุลู, ปูลู หรือ โยน ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปุษยะ, ปุสสะ, บุษย์, - [ปุดสะยะ, ปุดสะ, บุด, บุดสะยะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี ๕ ดวงเห็นเป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือโลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสำเภา หรือ ดาวสิธยะ ก็เรียก. {ส. ปุษฺย: ป. ปุสฺส}.

• ปุฬวะ - [ปุละวะ] น. หนอน. {ป.}.

• ปู่ - น. พ่อของพ่อ, ผัวของย่า, ญาติผู้ชายหรือชายที่นับถือชั้นปู่. ปู่ครู น. ตำแหน่งสมณศักดิ์ครั้งกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี. ปู่เจ้า น. ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, เจ้าปู่ ก็ว่า: เทพารักษ์ เช่น เขาใส่สมญาเรา ปู่เจ้า {ลอ}. ปู่ทวด น. พ่อของปู่หรือของย่า. ปู่น้อย น. น้องชายของปู่.

• ปู ๑ - น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea อันดับ Decapoda มีหลายวงศ์ หายใจด้วยเหงือก หัวและอกรวมกันเป็นลำตัว ท้องแบนพับอยู่ใต้อก เรียกจับปิ้งหรือตะปิ้ง มีรยางค์ขา ๕ คู่ คู่แรกเป็นขาก้ามพบอาศัยอยู่บนบก ในน้ำจืด และทะเล เช่น ปูดำหรือปูทะเล ปูม้า ปูแสม: ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลงดาวสิธยะ ดาวสมอสำเภา ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือ ดาวปุสสะ ก็เรียก. ปูจ๋า น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่ง เอาเนื้อปูผสมเครื่องกับไข่แล้วใส่กระดองปูนึ่งหรือทอด.

• ปู ๒ - ก. วางทอดลงเป็นพื้น เช่น ปูกระดาน ปูหินอ่อน, วางแผ่ลงกับพื้น เช่น ปูเสื่อ ปูผ้า.