ความหมาย

• 
  

  น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ของลับหญิง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปุย ๑ - น. ของที่เป็นใยฟูอย่างสำลีหรือขนสัตว์บางชนิดเช่น ปุยฝ้าย ปุยสำลี สุนัขขนเป็นปุย. ปุยฝ้าย น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสำเภา ดาวสิธยะ ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือ ดาวปุสสะ ก็เรียก: ชื่อขนมชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายขนมถ้วยฟู แต่เนื้อละเอียดและนุ่มกว่า: ชื่อกะท้อนพันธุ์หนึ่ง.

• ปุ๋ย ๑ - น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ. ปุ๋ยคอก น. ปุ๋ยที่ได้จากมูลสัตว์และเศษซากพืชรองคอก. ปุ๋ยเคมี น. ปุ๋ยที่ผลิตขึ้นโดยกระบวนการทางเคมีให้มีธาตุอาหารหลักเพียงธาตุเดียวหรือหลายธาตุ: {ปาก} ปุ๋ยวิทยาศาสตร์. ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ {ปาก} น. ปุ๋ยเคมี. ปุ๋ยหมัก น. ปุ๋ยที่ได้จากนำเศษอินทรียวัสดุมากองสุมไว้ รดน้ำให้ชื้นและทิ้งไว้ให้เกิดการสลายตัวโดยการกระทำของจุลินทรีย์ อาจผสมสารเคมีเข้าไปด้วยเพื่อให้มีธาตุอาหารเพิ่มขึ้นหรือให้อินทรียวัสดุสลายตัวเร็วขึ้น. ปุ๋ยอินทรีย์ [-อินซี] น. ปุ๋ยที่ได้จากพืชและซากสัตว์.

• ปุ๋ย ๒ - ว. อาการที่เชือกขาดไปโดยง่ายดาย เช่น ขาดปุ๋ย: อาการที่หลับง่ายดายอย่างสบาย เช่น หลับปุ๋ย.

• ปุย ๒, ปุยกระโดน, ปุ - ดู กระโดน.

• ปุรณะ - [ปุระนะ] ก. บูรณะ. {ส. ปูรณ}.