กลับ
คำว่า
ปุกปุย
ความหมาย
ว. มีขนหรือใยฟูรุงรัง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปุคละ
- [ปุกคะ-] {แบบ} น. บุคคล. {ป. ปุคฺคล}.
ปุ้งกี๋
- น. เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดินเป็นต้น, บุ้งกี๋ ก็ว่า. {จ.}.
ปุงคพ, ปุงควะ
- [ปุงคบ, ปุงคะ-] น. โคผู้, หมายความว่า ผู้เลิศ, ผู้ประเสริฐ, หัวหน้า, เช่น ศากยปุงควะ ว่า ผู้ประเสริฐในศากยตระกูล. {ป. ปุงฺคว}.
ปุงลิงค์, ปุงลึงค์
- {ไว} น. เพศของคำในภาษาบาลีสันสกฤต ที่ไม่จัดเป็นอิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์ เช่น กิมิ {หนอน, แมลง} ตาป {ความเดือดร้อน, ความรำคาญ}, ปุลลิงค์ หรือ ปุลลึงค์ ก็ว่า. {ป. ปุํลิงฺค}.
ปุจฉา
- [ปุดฉา] ก. ถาม เช่น ขอปุจฉาพระคุณเจ้า. {ป.}.