กลับ
คำว่า
ปาณาติบาต
ความหมาย
ดู ปาณ-, ปาณะ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปาณิ, ปาณี ๑
- น. มือ, ฝ่ามือ. {ป., ส.}. ปาณิเคราะห์ น. การจับเจ้าสาวด้วยมือ คือ การแต่งงาน. {ส. ปาณิคฺรห: ป. ปาณิคฺคห}. ปาณิดล น. ฝ่ามือ. {ป., ส. ปาณิตล}. ปาณิธรรม น. พิธีแต่งงาน. {ส. ปาณิธรฺม}. ปาณิมุกต์น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว.{ส.}. ปาณิมูล น. ข้อมือ. {ส.}.
ปาณี ๒
- น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. {ป.: ส. ปฺราณินฺ}.
ปาด ๑
- ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออก เช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปาก ถังปากสัดปากทะนาน, โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่น เอามีดปาดหน้า. ปาดหน้า ก. แซงตัดหน้า ในคำว่าขับรถปาดหน้า.
ปาด ๒
- น. ชื่อสัตว์สะเทินนํ้าสะเทินบกหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Rhacophoridae รูปร่างใกล้เคียงกับกบหรือเขียด ขายาว ขาคู่หลังยาวกว่าขาคู่หน้ามาก ปลายนิ้วเป็นปุ่มแบนสามารถยึดเกาะติดกับพื้นผิวหน้าเรียบได้ มักพบอาศัยอยู่ตามต้นไม้ ตัวผู้ทำกองฟอง สำหรับตัวเมียวางไข่ไว้ตามกิ่งไม้เหนือชายนํ้า กินแมลง เช่น ปาดบ้านหรือเขียดตะปาด [Polypedates leucomystax {Gravenhorst}] ซึ่งพบทั่วไป, ปาดบินหรือปาดเขียวตีนดำ {Rhacophorus nigropalmatus Boulenger},ปาดตะปุ่มจันทบุรี {Theloderma stellatum Taylor}, เขียดตะปาด ก็เรียก.
ปาดหาว
- น. ลมที่พาใบเรือตลบขึ้นปลายเสา.