{โบ: กลอน} ว. ทะมึน, มีลักษณะดำมืดสูงใหญ่ น่าเกรงขาม, เช่น กายาศีรษะพลัดพราย หัวขาดเด็ดตายจรลู่กระมึนเหมือนเขา {เสือโค, บางฉบับเป็น ตระหมื้น), ตระมึน หรือ ตระมื่น ก็ใช้, โดยมากใช้ว่า ทะมื่น.