ความหมาย

• 
  

  ว. หมวด ๕๐. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปัณรส- - [ปันนะระสะ-] ว. สิบห้า. {ป. ปณฺณรส}. ปัณรสม- [ปันนะระสะมะ-] ว. ที่ ๑๕. {ป.}. ปัณรสมสุรทิน น. วันที่ ๑๕.

• ปัณรสี - [ปันนะระสี] ว. ที่ ๑๕. {ป. ปณฺณรสี}. ปัณรสีดิถี น. วัน ๑๕ คํ่า.

• ปัณหิ - น. ส้นเท้า, ราชาศัพท์ว่า พระปัณหิ. {ป.: ส. ปารฺษณิ}.

• ปัด ๑ - ก. ทำให้หมดไปด้วยการพัดหรือโบกเป็นต้น เช่น ปัดฝุ่น ปัดแมลงวัน: เบนไป, เฉไป, เช่น พระอาทิตย์ปัด เหนือปัดใต้ ท้ายรถปัดไปทางหนึ่ง เดินขาปัด: กระทบเรียดไป เช่น กิ่งไม้ปัดหลังคา: เกลี่ยให้เสมอกัน, เกลี่ยให้เรียบ, เช่น ปัดขนตา ปัดคิ้ว ปัดแก้ม. ปัดเกล้า น. ท่ารำชนิดหนึ่งแห่งหมอช้าง รำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว. ปัดขา ก. ทำให้ล้มหรือเสียหลัก. ปัดแข้งปัดขา {สำ} ก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาหลุดพ้นตำแหน่งหน้าที่หรือไม่ให้ได้เลื่อนฐานะตำแหน่งที่ควรจะได้. ปัดเงา ก. ทำให้ขึ้นเงาเป็นมันวาวด้วยแปรงเป็นต้น. ปัดซาง ก. เสกเป่าให้ซางหาย. ปัดตลอด ว. มีขนขาวหรือดำเป็นแนวยาวไปตามสันหลังตั้งแต่หัวตลอดหาง เช่น แมวปัดตลอด: เรียก "นะ" ที่เขียนเป็นอักษรขอมสำหรับลงและปลุกเสกให้แคล้วคลาดตลอดปลอดภัยว่า "นะปัดตลอด". ปัดเป่า ก. ทำพิธีเสกเป่าเพื่อให้ความเจ็บไข้หาย, แก้ความลำบากขัดข้องให้หมดไป. ปัดพิษ ก. เสกเป่าเพื่อให้พิษหมดไป. ปัดรังควาน ก. ทำพิธีขับไล่ผี, โดยปริยายหมายถึง ขับไล่อัปรีย์จัญไรให้พ้นไป. ปัดเศษ ก. ทิ้งเศษเสียหรือเพิ่มเศษให้เข้าจำนวนเต็ม. ปัดสวะ [-สะหฺวะ] {สำ} ก. ทำอย่างขอไปที, ผลักให้พ้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตนไป.

• ปัด ๒ - น. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ เรียกว่า ลูกปัด.