กลับ
คำว่า
ปะติยาน
ความหมาย
น. กระจัง ๒ ข้างพระราชยาน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปะทะ
- ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
ปะทะปะทัง
- ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
ปะทุ
- ก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ: โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.
ปะทุน
- ดู กะทุน.
ปะบุก
- {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. เรียกงูกะปะที่มีสีคลํ้าและลำ ตัวลายคล้ายต้นบุก ว่า งูปะบุก.