ความหมาย

• 
  

  [-หฺลา] น. เทวดาผู้ใหญ่. {ช.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปะติดปะต่อ - ก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.

• ปะติยาน - น. กระจัง ๒ ข้างพระราชยาน.

• ปะทะ - ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.

• ปะทะปะทัง - ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.

• ปะทุ - ก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ: โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.