[ปฺริยะ-] ว. ที่รัก. {ส.: ป. ปิย}. ปริยรณ [ปฺริยะ-] น. ผู้ชอบรบ. {ส.}. ปริยวาท [ปฺริยะ-] น. คำพูดเป็นที่รัก. {ส.}. ปริยวาที [ปฺริยะ-] น. ผู้มีถ้อยคำอ่อนหวาน. {ส. ปฺริยวาทินฺ}. ปริยานุช [ปฺริ-] น. น้องที่รัก. {ส.}.