ความหมาย

• 
  

  [ปฺรา-] น. หิน. {ส. ปาษาณ: ป. ปาสาณ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปราสัย - [ปฺรา-] ก. ปราศรัย.

• ปราสาท - [ปฺรา-] น. เรือนยอดซ้อนกันเป็นชั้น ๆ สำหรับเป็นที่ประทับเฉพาะพระมหากษัตริย์หรือเป็นที่ประดิษฐานสิ่งศักดิ์สิทธิ์. {ส.: ป. ปาสาท}.

• ปรำ - [ปฺรำ] ก. ทำอาการดุจกระทุ้ง: เจาะจง: เทลงไปเร็ว ๆ ให้ปนกับของอื่น: รุมกล่าวโทษ.

• ปริ- ๑ - [ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

• ปริ ๒ - [ปฺริ] ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย. ปริปาก ก. แย้มปากพูดออกมา {มักใช้ในความปฏิเสธ} เช่น อย่าปริปากบอกใครนะ.