ความหมาย

• 
  

  ว. กระบั้วกระเบี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, ไม่คล่องแคล่ว, ไม่แข็งแรง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระป่ำ ๑ - ว. เป็นปุ่มป่ำ เช่น บนเขากระป่ำ {ม. คำหลวง กุมาร), มักใช้เข้าคู่กับคำ กระปุ่ม เป็น กระปุ่มกระป่ำ.

• กระป่ำ ๒ - ว. อร่อย เช่น อนี้ต้นหว้าหวานกระป่ำ {ม. คำหลวง กุมาร: มัทรี}.

• กระปุก - น. ภาชนะเครื่องปั้นดินเผาหรือแก้วเป็นต้น รูปป้อม ๆ เตี้ย ๆ ขนาดเล็ก โดยมากปากแคบ ก้นสอบ, ลักษณนามเรียกทะลายของผลระกำหรือผลจาก เช่น ผลระกำกระปุกหนึ่ง ผลจาก ๒กระปุก. กระปุกหลุก, กระปุ๊กลุก ว. อ้วนกลมน่าเอ็นดู.

• กระปุ่ม - {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องสานชนิดหนึ่งส่วนล่างใหญ่ส่วนบนเล็ก รูปกลม มีฝาสวมลงลึก สำหรับใส่สิ่งของพ่อค้าหาบเร่มักใช้, อีสานว่า กะปุ่ม.

• กระปุ่มกระป่ำ, กระปุ - ว. มีปุ่มป่ำมาก เช่น ดูกระปุ่มกระปิ่มตุ่มติ่มเต็ม {นิ. เพชร}.