ความหมาย

• 
  

  น. การตี, การฟัน, การล้าง, การผลาญ. ก. ฆ่า, ทำลาย. {ส. ปฺรหาร: ป. ปหาร}. ประหารชีวิต ก. ลงโทษฆ่า. {กฎ} น. โทษทางอาญาขั้นสูงสุดที่ลงแก่ผู้กระทำความผิดอาญาอุกฉกรรจ์ ด้วยการทำให้ตายโดยวิธีฉีดยาหรือสารพิษ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประหาส - น. การรื่นเริง, การสนุก, การเล่นตลก. {ส. ปฺรหาส: ป. ปหาส}.

• ประอบ - {กลอน} น. ผอบ.

• ประอร - {กลอน} ว. งาม. ประอรประเอียง ว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.

• ประอึง - {กลอน} ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. {บุณโณวาท}.

• ประอุก - ก. ระอุ: ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกรานบมีเป่าพัดพาน ประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรน ประอุกแลขุกวอดวาย {จารึกวัดโพธิ์: อภิไธยโพธิบาทว์}, ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.