ความหมาย

• 
  

  [ปฺระชวน] {ราชา} ก. เจ็บป่วย, เจ็บไข้, เจ็บ. {ใช้แก่เจ้านาย}. {ส. ปฺรชฺวร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประชัน - ว. อาการที่แข่งขันเพื่อให้รู้ว่าใครจะแสดงได้ดีกว่าหรือเก่งกว่ากัน เช่น งิ้ว ๒ โรงประชันกัน อย่าเอาเป็ดขันประชันไก่, โดยปริยายหมายถึง อาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เด็กร้องไห้ประชันกัน.

• ประชา - น. หมู่คน เช่น ปวงประชา. {ส. ปฺรชา: ป. ปชา}. ประชากร น. หมู่คน, หมู่พลเมือง {เกี่ยวกับจำนวน}. ประชากรศาสตร์ น. การศึกษาทางสถิติเกี่ยวกับประชากรในแง่อัตราการเกิด การตาย การย้ายถิ่นและการกระจาย เป็นต้น รวมทั้งผลกระทบที่มีต่อสภาวะทางสังคมและเศรษฐกิจ. ประชาคม น. ชุมชน, กลุ่มชนซึ่งอยู่รวมกันและมีการติดต่อสัมพันธ์กัน. ประชาชน, ประชาราษฎร์ น. พลเมือง, สามัญชนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่ข้าราชการ พ่อค้า หรือนักบวช ในความว่า ข้าราชการ พ่อค้า และประชาชน. ประชาชาติ น. ประเทศรวมทั้งประชาชน, ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, ชาติ ก็ว่า. ประชาชี {ปาก} น.ประชาชน. ประชาทัณฑ์ น. การที่ฝูงชนกลุ้มรุมทำร้าย เป็นการลงโทษบุคคลที่ตนเข้าใจหรือนึกว่ามีความผิด โดยไม่ดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรม. ประชาธิปไตย [ปฺระชาทิปะไต, ปฺระชาทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองที่ถือมติปวงชนเป็นใหญ่, การถือเสียงข้างมากเป็นใหญ่. {ส. ปฺรชา + ป. อธิปเตยฺย}. ประชานาถ น. พระพรหม. {ส.}. ประชาบดี น. เจ้าแห่งสรรพสัตว์. {ส. ปฺรชาปติ}. ประชาบาล น. การศึกษาของท้องถิ่น มีราชการบริหารส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ดำเนินการ, เรียกโรงเรียนประเภทนี้ ว่า โรงเรียนประชาบาล: {เลิก} การปกครองพลเมืองในท้องถิ่น. ประชาพิจารณ์ น. การฟังความคิดเห็นของประชาชนส่วนใหญ่. {อ. public hearing}. ประชาภิบาล น. ผู้ปกครองพลเมือง: การปกครองชาวเมือง. {ส.}. ประชามติ น. มติของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศที่แสดงออกในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือที่ใดที่หนึ่ง. {อ. plebiscite}: มติของประชาชนที่รัฐให้สิทธิออกเสียงลงคะแนนรับรองร่างกฎหมายสำคัญที่ได้ผ่านสภานิติบัญญัติแล้ว หรือให้ตัดสินในปัญหาสำคัญในการบริหารประเทศ. {อ. referendum}: {กฎ} ดู การออกเสียงประชามติ ประกอบ. ประชาสงเคราะห์ น. การช่วยเหลือในด้านสวัสดิการ เช่นการบรรเทาทุกข์ผู้ประสบสาธารณภัยที่รัฐให้แก่ประชาชนที่ตกทุกข์ได้ยาก. ประชาสัมพันธ์ ก. ติดต่อสื่อสารเพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันถูกต้องต่อกัน. น. เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในการนี้.

• ประชิด - ก. เข้าไปให้ใกล้ เช่น ตั้งค่ายประชิด, เข้าถึงตัว, เข้าชิดตัว, เช่น ผู้ร้ายมาประชิดตัว.

• ประชี - ก. ทำสิ่งที่เป็นปุยอย่างสำลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก, ชี ก็ว่า.

• ประชุม - ก. มารวมกันหรือเรียกให้มารวมกันเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, มาร่วมพบกันเพื่อปรึกษาหารือ, เช่น ประชุมกรรมการ, โดยปริยายใช้หมายถึงเอาสิ่งที่เป็นประเภทเดียวกันมารวมกัน เช่น ประชุมพงศาวดาร ประชุมปาฐกถา, บางทีใช้หมายความอย่างเดียวกับชุมนุม เช่น ประชุมพระบรมราชาธิบาย ประชุมประกาศรัชกาลที่ ๔. ประชุมโต๊ะกลม น. การประชุมปรึกษาหารือหรืออภิปราย ซึ่งจัดที่นั่งล้อมกันเป็นวงกลม ไม่มีประธาน ทุกคนมีสิทธิ์เสนอความคิดเห็นเท่าเทียมกัน. ประชุมเพลิง [-เพฺลิง] ก. เผาศพ. ประชุมสุดยอด น. การประชุมระหว่างประเทศของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารระดับสูงของรัฐบาล.