ความหมาย

• 
  

  ว. กะหนอกะแหน, ฉอเลาะ, อาการที่พูดเอาอกเอาใจหรือประจบประแจง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประจักษ-, ประจักษ์ - [-จักสะ-] ว. ปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้ เช่น ประจักษ์แก่ตา ประจักษ์แก่ใจ. {ส. ปฺรตฺยกฺษ: ป. ปจฺจกฺข}. ประจักษนิยม น. ประสบการณ์นิยม. ประจักษ์พยาน {กฎ} น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวกับเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.

• ประจัญ - ก. ปะทะต่อสู้, ผจัญ ก็ว่า. ประจัญบาน ก. รบอย่างตะลุมบอน.

• ประจัน - ก. กั้นเป็นส่วนสัด เช่น ฝาประจันห้อง: ประชัน, ประเชิญ, เผชิญ, เช่น หันหน้าประจันกัน: เรียกไม้ที่ใช้คํ้าแคมเรือที่เบิกได้ที่แล้วเพื่อไม่ให้หุบ ว่า ไม้ประจัน. ประจันหน้า ก. เผชิญหน้ากัน, อยู่ต่อหน้ากัน.

• ประจาก - ก. พรากไป, จากไป.

• ประจาค - ก. สละ, ให้. {ป. ปริจฺจาค: ส. ปฺรตฺยาค}.