กลับ
คำว่า
กระบิ ๑
ความหมาย
น. แท่ง แผ่น ชิ้น หรือส่วนที่บิหรือแยกออกจากส่วนใหญ่.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระบิ ๒
- น. หญ้าที่ซับซ้อนกันอยู่ในที่ลุ่มหรือในหนอง เช่น ตัดกระบิในหนองเป็นสองหน {ไกรทอง}.
กระบิ้ง
- น. พื้นที่ในกระทงนาเล็ก ๆ, ตะบิ้ง ก็เรียก.
กระบิด
- ก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.
กระบิดกระบวน
- ก. แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อถ่วงเวลาหรือเรียกร้องความสนใจเป็นต้น เช่น ทำจริตกระบิดกระบวนสะบิ้งสะบัด {ม. ร่ายยาว ชูชก), กระเบ็ดกระบวน ก็ใช้ เช่น อย่ากระเบ็ดกระบวนนักเลย.
กระบิล
- น. ระเบียบ, หมู่. {แผลงมาจาก กบิล: ดู กบิล ๒}.