กลับ
คำว่า
ประแปร้น
ความหมาย
[ปฺระแปฺร้น] ว. เสียงอย่างเสียงช้างร้อง, เสียงที่แผดออก.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ประแพร่งประแพรว
- [ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว] ว. งามแพรวพราย.
ประแอก ๑
- ก. พิง. {ข.}.
ประแอก ๒
- ดู กระแชง ๒.
ประโคน ๑
- น. เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้น ว่า เสาประโคน.
ประโคน ๒
- น. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, {กลอน} กระคน ก็ว่า.