ความหมาย

• 
  

  น. ภาชนะสานรูปคล้ายกระบุง แต่มีขนาดเล็กกว่า ปากกลม ก้นสี่เหลี่ยม.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระบาล - [-บาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, {คำไม่สุภาพ} เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, {โบ} เขียนเป็น กระบาน ก็มี เช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์ {สามดวง}: แผ่นกระเบื้อง เช่น ปรุตรุเคลือบกระบาลหิน {จารึกวัดโพธิ์}: ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กระบาลบ้าน. {แผลงมาจาก กบาล}.

• กระบิ ๑ - น. แท่ง แผ่น ชิ้น หรือส่วนที่บิหรือแยกออกจากส่วนใหญ่.

• กระบิ ๒ - น. หญ้าที่ซับซ้อนกันอยู่ในที่ลุ่มหรือในหนอง เช่น ตัดกระบิในหนองเป็นสองหน {ไกรทอง}.

• กระบิ้ง - น. พื้นที่ในกระทงนาเล็ก ๆ, ตะบิ้ง ก็เรียก.

• กระบิด - ก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.