ความหมาย

• 
  

  ก. บรรเจิด, เชิดขึ้นสูง, สูงเด่น, เฉิดฉาย. ว. งาม. ประเจิดประเจ้อ ว. อาการกระทำที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประเจียด - น. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.

• ประเชิญ - ก. ชนกัน, ปะทะกัน, เจอหน้ากัน: เอาผ้านุ่งผ้าขาวม้าเป็นต้นที่ขาดกลางผืนมาตัดตรงขาดออก แล้วเอาชายมาต่อกันเข้าใหม่ เรียกว่า ประเชิญผ้า.

• ประเด - ก. มอบให้หมด เช่น ประเดงานเข้ามาจนทำไม่ไหว, ทุ่มเทให้ เช่น ประเดให้จนเกินต้องการ.

• ประเด็น - น. ข้อความสำคัญของเรื่องที่แยกหยิบยกขึ้นพิจารณา: {กฎ} ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายอันเป็นสาระสำคัญที่มีการยกขึ้นเป็นข้ออ้างในคดี.

• ประเดยก - [ปฺระดะเหฺยก] {แบบ} ว. ปัจเจก เช่น เพราะกูเป็นประเดยก {ม. คำหลวง วนปเวสน์}. {ส. ปฺรเตฺยก: ป. ปจฺเจก}.