กลับ
คำว่า
ประ ๒
ความหมาย
[ปฺระ] ก. ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า. ประคารม ก. ตีฝีปากกัน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ประ ๓
- [ปฺระ] ก. ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือเม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง. ประแป้ง ก. แตะหน้าหรือตัวให้เป็นจุด ๆ ด้วยแป้งนวลผสมนํ้า. ประโปรย [-โปฺรย] ก. ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย. ประพรม [-พฺรม] ก. ประโปรยด้วยสิ่งที่มีลักษณะเป็นน้ำ เช่น ประพรมน้ำมนต์ เอาน้ำอบประพรมอัฐิ. ประวิสรรชนีย์ [-วิสันชะนี] ก. ใส่เครื่องหมายวิสรรชนีย์.
ประ ๔
- [ปฺระ] {ถิ่น–ปักษ์ใต้, มลายู} น. ลูกกระ. {ดู กระ ๒}.
ประ ๕
- [ปฺระ] ดู กระ ๓.
ประเคน
- ก. ถวายของพระโดยวิธียกส่งให้ตามพิธีการที่กำหนดไว้ เช่น ประเคนอาหาร: ส่งให้ถึงมือ {ใช้ในความแดกดัน} เช่น ต้องเอาไปประเคนให้จนถึงที่: {ปาก} ตี เช่น ประเคนกระบาล ๓ ที.
ประเคราะห์
- {แบบ} น. ความเพียรที่แก่กล้า: การยกย่อง,การเชิดชู, ตรงข้ามกับ นิเคราะห์ ซึ่งแปลว่า การข่ม, การกล่าวโทษ, การปราบปราม. ก. ยกย่อง, ประคับประคอง. {ส. ปฺรคฺรห: ป. ปคฺคห}.