[ปฺระ-] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้นเช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง: คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็นบรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.