กลับ
คำว่า
ปฏิปักษ์
ความหมาย
น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. {ส. ปรฺติปกฺษ: ป. ปฏิปกฺข}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปฏิปุจฉาพยากรณ์
- น. การจำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. {ป.}.
ปฏิปุจฉาวาที
- น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. {ป.}.
ปฏิพัทธ์
- ก. ผูกพัน, รักใคร่, เช่น มีจิตปฏิพัทธ์. {ป. ปฏิพทฺธ: ส. ปฺรติพทฺธ}.
ปฏิพากย์
- น. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ, เช่น เพลงปฏิพากย์ คือ เพลงที่ร้องโต้ตอบกัน. {ป. ปฏิวากฺย}.
ปฏิภาค, ปฏิภาค-
- [ปะติพาคะ-, ปะติพากคะ-] น. ส่วนเปรียบ. ว. เทียบเคียง, เหมือน. {ป. ปฏิภาค: ส. ปฺรติภาค}. ปฏิภาคนิมิต น. "อารมณ์เทียบเคียง" คือ เมื่อพบเห็นสิ่งใดจนติดตาหลับตาเห็นแล้วอาจนึกทายส่วนหรือแบ่งส่วนแห่งสิ่งนั้นให้สมรูปสมสัณฐานเรียกว่า ปฏิภาคนิมิต. {ป. ปฏิภาคนิมิตฺต: ส. ปฺรติภาค+ นิมิตฺต}.