ความหมาย

• 
  

  ว. มีรสเปรี้ยวและมีกลิ่นเหม็นเปรี้ยวแสดงว่าเสีย {ใช้แก่อาหาร} เช่น ข้าวบูด แกงบูด: ทำหน้าแสดงอาการไม่พอใจ เรียกว่า ทำหน้าบูด. บูดบึ้ง ว. ทำหน้าบึ้งแสดงอาการไม่พอใจ.บูดเบี้ยว ว. ทำหน้านิ่วแสดงอาการเจ็บปวดเป็นต้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บูดู - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. น้ำที่ได้จากปลาหมักจนเปื่อย ต้มสุกแล้วปรุงรส มี ๒ ชนิด คือ บูดูแบบเค็ม เป็นเครื่องจิ้มกับผักสด และบูดูแบบหวาน สำหรับคลุกกับข้าวยำปักษ์ใต้.

• บู่ทะเล - น. {๑} ดู บู่. {๒} ดู คางคก ๒.

• บูร - [บูน] น. บุระ, กำแพงที่มีป้อมค่าย เช่น ตรีบูร, หอ, วัง, เมือง เช่น ทางใดพงาเอารสราช เจ้าจักยาตรยงงบูร {ม. คำหลวงมหาราช}.

• บูรณ-, บูรณ์ - [บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. {ป., ส. ปูรณ}. บูรณภาพ น. ความครบถ้วนบริบูรณ์ เช่น บูรณภาพแห่งดินแดน บูรณภาพแห่งอาณาเขต. บูรณมี น. วันเพ็ญ เช่น วิสาขบูรณมี คือ วันเพ็ญเดือน ๖. {ป. ปุณฺณมี: ส. ปูรฺณมี}. บูรณาการ น. กระบวนการผสมผสานเชื่อมโยงองค์ความรู้ตั้งแต่ ๒ องค์ความรู้ขึ้นไปเข้าด้วยกันอย่างสอดคล้องเป็นระบบ. {อ. integration}.

• บูรณะ - ก. ซ่อมแซมทำให้กลับคืนดีเหมือนเดิม เช่น บูรณะวัด, มักใช้เข้าคู่กับ ปฏิสังขรณ์ เป็น บูรณปฏิสังขรณ์. {ส. ปูรณ: ป. ปุณฺณ}.