ความหมาย

• 
  

  [-บวน] ก. แต่ง, ประดับ. ว. งาม. {แผลงมาจาก กบูร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระบอก ๑ - น. ไม้ไผ่ที่ตัดเป็นท่อน, ของอื่น ๆ ที่มีรูปคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระบอกปืน กระบอกตา: ลักษณนามบอกสัณฐาน สำหรับใช้กับของกลมยาวแต่กลวง เช่น ข้าวหลาม ๓ กระบอก: เสื้อชนิดหนึ่งในสมัยรัชกาลที่ ๔ แขนยาวช่วงตัวสั้นเสมอบั้นเอว แขนรัด ตัวรัด คอสูง เรียกว่า เสื้อกระบอก: หุ่นชนิดหนึ่ง มีแต่ส่วนหัวและมือ ๒ ข้าง ลำตัวทำด้วยไม้กระบอก มีผ้าเย็บเป็นถุงคลุม เวลาเชิดใช้มือสอดเข้าไปจับไม้กระบอกนั้นเชิด เรียกว่า หุ่นกระบอก: {เรขา} รูปตันที่กำเนิดขึ้นจากการเขียนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า โดยใช้ด้านใดด้านหนึ่งเป็นแกนแล้วหมุนโดยรอบฐาน ปลายทั้ง ๒ ข้างมีหน้าเป็นวงกลม เรียกว่า รูปทรงกระบอก หรือ รูปกระบอก, ลักษณะ ได้แก่ รูปที่มีสัณฐานกลมยาวและตรงซึ่งมีส่วนสัดกลมเท่ากันตั้งแต่ต้นจนปลาย. {อ. cylinder}.กระบอกตา น. เบ้าตา. กระบอกเพลา น. ไม้แข็งเช่นเต็งรัง ทำเป็นปลอกตอกอัดไว้ในรูดุมเกวียน สำหรับสอดเพลาเข้าในรูนั้นป้องกันมิให้รูดุมคราก. กระบอกสูบ น. ส่วนของเครื่องจักรเครื่องยนต์ ลักษณะเป็นโพรงรูปกระบอกอยู่ในเสื้อสูบ เป็นช่องสำหรับบังคับให้ลูกสูบเคลื่อนไปมา. กระบอกหัว {โบ} น. กะโหลกหัว เช่น อีกกระบอกหววมึงกูจะผ่า {ม. คำหลวง ชูชก), ปักษ์ใต้ว่า บอกหัว.

• กระบอก ๒ - น. ชื่อปลานํ้ากร่อยและปลาทะเลหลายชนิดในสกุล Liza, Valamugil, Oedalechilus และ Mugil วงศ์ Mugilidae ลำตัวค่อนข้างกลม ปากเล็ก มีครีบหลัง ๒ ตอน เกล็ดใหญ่สีเงิน มีหลายชนิด ขนาดยาวได้ถึง ๑ เมตร มีชื่อเรียกแตกต่างกัน เช่น กระบอกท่อนไต้ [L. vaigiensi {Qnoy & Gaimard}] กระบอกดำ [L. parsia {Hamilton-Buchanan}] กระบอกขาว  กระเมาะ หรือ ละเมาะ ก็เรียก สำหรับปลาขนาดเล็ก, ปักษ์ใต้เรียก หมก หรือ มก.

• กระบอก ๓ - {กลอน} น. ดอกไม้, กลีบดอกไม้, เช่น กระบอกทิพย์ผกากวน กาเมศ กูเอย {นิ. นรินทร์), กว่ากลิ่นกระบอกบง- กชเกศเอาใจ {เสือโค), ใช้ว่า ตระบอก ก็มี. {เทียบอะหม บฺลอก: ไทใหญ่ หมอก: ไทขาว และ ไทนุง บอก: ข. ตฺรบก}.

• กระบอก ๔ - น. ชื่อเพลงไทย อัตราชั้นเดียว สมัยอยุธยา มี ๔ เพลง คือ เพลงกระบอก เพลงกระบอกเงิน เพลงกระบอกทอง และเพลงกระบอกนาก.

• กระบอกเสียง - {ปาก} น. ผู้เป็นปากเป็นเสียงแทน.