กลับ
คำว่า
บุ่ง
ความหมาย
{ถิ่น–อีสาน} น. บึง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บุ้ง ๑
- น. ชื่อหนอนผีเสื้อกลางคืนหลายชนิดหลายวงศ์ในอันดับ Lepidoptera มีขนอ่อนปกคลุมตามตัว เมื่อถูกตัวจะเกิดระคายเคือง เมื่อเจริญวัยเปลี่ยนเป็นดักแด้และออกมาเป็นผีเสื้อกลางคืน เช่น ชนิด Leucoma ochripes Moore ในวงศ์ Lymantriidae, ชนิด Ceratonotos transiens Walker ในวงศ์ Arctiidae.
บุ้ง ๒
- น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea aquatica Forssk. ในวงศ์ Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามพื้นดินหรือบนผิวนํ้า ดอกสีขาวหรือม่วงอ่อน ลำต้นกลวง ยอดกินได้ เรียก ผักบุ้ง, พันธุ์ดอกขาว เรียก ผักบุ้งจีน, คำสุภาพ เรียก ผักทอดยอด. บุ้งข้น น. ชื่อไม้เถา ๒ ชนิดในสกุล Ipomoea วงศ์ Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล, ชนิด I. asarifolia {Desr.} Roem. et Schult. ดอกสีม่วง ใบมีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน, ชนิด I. violacea L. ดอกสีขาว ใบเกลี้ยงทั้ง ๒ ชนิด เรียก ผักบุ้งขัน. บุ้งจีน น. ชื่อผักบุ้งพันธุ์หนึ่ง ดอกสีขาว.บุ้งทะเล น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea pescaprae {L.} R. Br. ในวงศ์ Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล ดอกสีม่วงแดง ใบไม่มีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน เรียก ผักบุ้งทะเล. บุ้งฝรั่ง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ipomoea carnea Jacq. subsp. fistulosa {Mart. ex Choisy} D.F. Austin ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกสีชมพูอ่อน ใบมีขนอ่อนเรียก ผักบุ้งฝรั่ง, ผักบุ้งรั้ว ก็เรียก.
บุ้ง ๓
- น. เครื่องมือชนิดหนึ่งสำหรับถูไม้ ทำด้วยเหล็กรูปร่างคล้ายตะไบ มีฟันเป็นปุ่มแหลมคม.
บุ้งกี๋
- น. เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดินเป็นต้น, ปุ้งกี๋ ก็ว่า. {จ.}
บุ้งร้วม
- น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Enydra fluctuans Lour. ในวงศ์ Compositae ขึ้นในนํ้าและที่ชื้นแฉะ ดอกเล็กสีขาว ๆ ใบมีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียก ผักบุ้งร้วม.