ความหมาย

• 
  

  น. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่ {อิเหนา}. {ช.}. บิกูปะระมาหนา, บิกูปะระหมั่นหนา, บีกูประมาหนา น. ภิกษุกับราหมณ์ เช่น พราหมณ์ชีบีกูประมาหนา {อิเหนา ร. ๑}. {ช.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บิฐ - [บิด] น. ตั่ง, ที่นั่งชนิดหนึ่ง รูปสี่เหลี่ยม มีเท้า มีพนักอิงบ้างไม่มีบ้าง, เช่น พระที่นั่งภัทรบิฐ. {ป., ส. ปีฐ}.

• บิณฑ- - [บินทะ-] {แบบ} น. ก้อนข้าว. {ป., ส. ปิณฺฑ}. บิณฑบาต น. อาหาร {ใช้แก่พระภิกษุสามเณร} เช่น รับบิณฑบาต. ก. กิริยาที่พระภิกษุสามเณรรับของที่เขานำมาใส่บาตร, โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่พระภิกษุสามเณรขอหรือขอร้อง เช่น เรื่องนี้ขอบิณฑบาตให้เลิกแล้วต่อกัน. {ป. ปิณฺฑปาต ว่า การตกแห่งก้อนข้าว}.

• บิด ๑ - ก. หมุนให้เป็นเกลียวอย่างบิดผ้า, หมุนไปทางใดทางหนึ่ง เช่น บิดลูกบิด: เผล้ไปจากสภาพปรกติ เช่น ล้อรถบิด, ทำให้ผิดไปจากสภาพความจริง เช่น บิดข้อความ: หลีกเลี่ยงเพราะความเกียจคร้านเป็นต้น เช่น บิดงาน บิดการ, เอานิ้วมือบีบเนื้ออย่างแรงทำนองแหนบแล้วหมุน เช่น บิดเนื้อ บิดหู: กิริยาที่ปลากัดหรือปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันจนติดแล้วกลับตัวไปมา. น. ลักษณนามเรียกอาการที่ปลากัดหรือปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันแล้วกลับตัวไปมาเช่นนั้นแต่ละยก ว่า ๒ บิด ๓ บิด. บิดขวา ว. เรียกอาการที่ห่มจีวรโดยม้วนชายด้านข้างทั้ง ๒ ให้เป็นลูกบวบหันเข้าทางขวา ว่า ห่มบิดขวา. บิดขี้เกียจ ก. บิดร่างกายไปมาเพราะความเกียจคร้านหรือเพื่อแก้เมื่อยเป็นต้น. บิดจะกูด, บิดตะกูด ว. อาการที่บิดไปบิดมาไม่ยอมทำอะไรหรือไม่ยอมทำตามสั่ง. บิดซ้าย ว. เรียกอาการที่ห่มจีวรโดยม้วนชายด้านข้างทั้ง ๒ ให้เป็นลูกบวบหันออกทางซ้าย ว่า ห่มบิดซ้าย. บิดเบี้ยว ว. บิดจนผิดรูปผิดร่างไปมาก เช่น หน้าตาบิดเบี้ยว รูปร่างบิดเบี้ยว. บิดเบือน ก. ทำให้ผิดแผกไปจากเดิมหรือจากข้อเท็จจริง. บิดพลิ้ว ก. หลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามสัญญาหรือปฏิบัติไม่ตรงตามข้อตกลง.บิดไส้ ก. ใช้เวทมนตร์ทำให้เกิดอาการเจ็บปวดในท้องคล้ายลำไส้ถูกบิด.

• บิด ๒ - น. โรคลำไส้ใหญ่อักเสบ มีอาการปวดมวนและอุจจาระเป็นมูกเลือด. บิดหัวลูก น. โรคบิดที่เป็นแก่หญิงมีครรภ์แก่จวนจะคลอด.

• บิดร - [-ดอน] {แบบ} น. พ่อ. {ป. ปิตุ: ส. ปิตฤ}.