ความหมาย

• 
  

  {กลอน} ว. บันเทิง, เบิกบาน, รื่นเริง, ยินดี, เช่น อาจให้เลื่องโลกดำเลิง หฤทัยบำเทิง คือทิพยโลกศุลี {อนิรุทธ์}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บำเพ็ญ - ก. ทำให้เต็มบริบูรณ์, เพิ่มพูน, {มักใช้ในเรื่องเกี่ยวกับศาสนา} เช่น บำเพ็ญบุญ บำเพ็ญบารมี: ประพฤติ, ปฏิบัติ, เช่น บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บำเพ็ญพรต. {ข. บํเพญ}.

• บำเรอ - ก. ปรนนิบัติให้เป็นที่ชอบใจ, เรียกหญิงที่ปรนนิบัติเช่นนั้นว่า นางบำเรอ: บูชา เช่น บำเรอไฟ. บำเรอเชอภักดิ์ ก. ตั้งใจรับใช้ เช่น อันว่าอมิดดาก็อยู่บำเรอเชอภักดิ์ {ม. คำหลวง ชูชก}.

• บำเหน็จ - น. รางวัล, ค่าเหนื่อย, ค่าความชอบเป็นพิเศษ, เช่น ปูนบำเหน็จ, เงินตอบแทนที่ได้รับราชการหรือทำงานมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน, {กฎ} เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมาซึ่งจ่ายครั้งเดียว เมื่อออกจากราชการแล้ว {ข.บํณาจ่ ว่า ฝีมือ, สินน้ำใจ}. บำเหน็จดำรงชีพ {กฎ} น. เงินที่จ่ายให้แก่ผู้รับบำนาญเพื่อช่วยเหลือการดำรงชีพโดยจ่ายให้ครั้งเดียว และเมื่อรับไปแล้วจะถูกนำไปหักออกจากบำเหน็จตกทอด. บำเหน็จตกทอด {กฎ} น. เงินที่จ่ายให้ทายาทเมื่อข้าราชการหรือผู้รับบำนาญตายโดยจ่ายให้ครั้งเดียว ในกรณีไม่มีทายาท จะจ่ายให้แก่ผู้ซึ่งผู้ตายระบุไว้.

• บำโบ, บำโบย, บำโบล - ก. ลูบไล้ {อนันตวิภาค}.

• บำนาญ - น. เงินตอบแทนที่ได้รับราชการหรือทำงานมาเป็นเวลานาน ซึ่งจ่ายเป็นรายเดือนจนตลอดชีวิตเมื่อออกจากงาน, โบราณใช้ว่า เบี้ยบำนาญ, {กฎ} เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมาซึ่งจ่ายเป็นรายเดือน เมื่อออกจากราชการแล้ว.