ความหมาย

• 
  

  [บาดหฺลวง] น. นักบวชในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บาทุกา - น. รองเท้า. {ป., ส. ปาทุกา}.

• บ้าน - น. ที่อยู่ เช่น เลขบ้าน เจ้าบ้าน, สิ่งปลูกสร้างสำหรับเป็นที่อยู่อาศัย เช่น บ้านพักตากอากาศ บ้านเช่า, บริเวณที่เรือนตั้งอยู่ เช่น เขตบ้าน, หมู่บ้าน เช่น ผู้ใหญ่บ้าน, ถิ่นที่มีมนุษย์อยู่ เช่น สร้างเป็นบ้านเป็นเมือง. ว. ที่มีอยู่ตามบ้าน เช่น หนูบ้าน คู่กับ หนูนา หรือที่เลี้ยงไว้ เช่น หมูบ้าน คู่กับ หมูป่า. บ้านเกิดเมืองนอน น. ประเทศหรือถิ่นซึ่งเป็นที่เกิด. บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอน {สำ} น. สถานที่ตนเคยอยู่อาศัยมาก่อน. บ้านจัดสรร น. กลุ่มบ้านซึ่งรัฐหรือเอกชนเป็นผู้ลงทุนสร้างให้ก่อน โดยยอมให้ผู้ซื้อผ่อนชำระก็ได้. บ้านช่อง, บ้านช่องห้องหอ น. บ้านที่อยู่อาศัย เช่น บ้านช่องรกรุงรัง. บ้านแตกสาแหรกขาด {สำ} น. สภาพที่ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกันเพราะเกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมือง. บ้านนอก น. เขตแดนที่พ้นจากเมืองหลวงออกไป, เขตที่อยู่นอกตัวเมือง, คนที่เป็นชาวไร่ชาวนาอยู่นอกกรุงหรือเมืองหลวง, บ้านนอกขอกนา หรือ บ้านนอกคอกนา ก็ว่า. ว. ที่อยู่ห่างไกลความเจริญ, {ปาก} ไม่ทันสมัย เช่น หน้าตาบ้านนอก แต่งตัวบ้านนอก. บ้านนอกขอกนา, บ้านนอกคอกนา น. บ้านนอก. บ้านพัก น. บ้านที่ทางราชการหรือองค์การต่าง ๆ สร้างขึ้นให้เป็นที่อยู่ชั่วคราวของเจ้าหน้าที่. บ้านเมือง น. ประเทศชาติ. บ้านเมืองมีขื่อมีแป {สำ} น. บ้านเมืองหรือประเทศย่อมมีกฎหมายคุ้มครอง เช่น ถ้าบ้านเมืองมีขื่อมีแป คงไม่ทำกับอ้ายแก่เช่นนี้ได้ {เสภาพญาราชวังสัน}, มักใช้ในเชิงปฏิเสธว่า บ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแป. บ้านรับรอง น. บ้านที่หน่วยงานสร้างไว้สำหรับให้แขกสำคัญมาพัก. บ้านเรือน น.บ้านที่อยู่อาศัย.

• บาน ๑, บาน- - [บาน, บานนะ-] น. นํ้าสำหรับดื่ม, เครื่องดื่ม เช่น สุราบาน ชัยบาน อัฐบาน. {ป., ส. ปาน}.

• บาน ๒ - น. ของที่เป็นแผ่น ๆ บางอย่าง เช่น บานประตูบานหน้าต่าง บานกระจกเงา: ลักษณนามใช้เรียกของเช่นนั้น เช่น กระจกบานหนึ่ง หน้าต่าง ๒ บาน. ก. เผยออก, คลี่ออก, ขยายออก, เช่น ดอกไม้บาน หอบซี่โครงบาน: กระจาย เช่น เรือแล่นจนนํ้าบาน. ว. ที่ผายออก เช่น ชามปากบาน กางเกงขาบาน กระโปรงบาน: ปลาบปลื้ม, แช่มชื่น, เบิกบาน, เช่น ใจบาน หน้าบาน: {ปาก} มาก เช่น เสียไปบาน. บานกระทุ้ง น. บานหน้าต่างที่ปิดงับและเปิดค้ำขึ้นได้. บานเกล็ด น. บานหน้าต่างหรือบานประตูซึ่งใช้ไม้หรือกระจกแผ่นเล็ก ๆ พาดขวางซ้อนเหลื่อมกันเป็นเกล็ด บางชนิดดึงหรือหมุนให้เกล็ดเหล่านั้นเปิดปิดได้พร้อม ๆ กัน. บานตะเกียง, บานตะโก้, บานตะไท, บานเบอะ, บานเบิก, บานเบียง, บานแบะ {ปาก} ว. มากมาย. บานทะโรค น. โรคริดสีดวงทวารชนิดหนึ่ง ที่ปลายลำไส้ใหญ่บานออกมาข้างนอก. บานปลาย {สำ} ก. ขยายออกไปมากกว่าที่ตั้งใจไว้เดิม, ขยายเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตออกไป: ใช้เงินเกินกว่าที่ประมาณหรือกำหนดไว้. บานแผนก [-ผะแหฺนก] น. บัญชีเรื่อง, สารบาญ, โบราณใช้ว่า บานแพนก. บานแผละ [-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่. บานพับ น. เหล็กหรือทองเหลืองที่ใช้ติดบานประตูหรือหน้าต่างเป็นต้น เพื่อให้พับเข้ามาหรือเปิดออกได้, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บานพับเครื่องแต่งตัวละคร. บานพับขา {ปาก} น. ขาพับ. บานแพนก [-พะแนก] น. {กฎ: โบ} ตารางแบ่งปันไพร่หลวง. {สามดวง}, {โบ}บัญชีเรื่อง, สารบาญ.

• บานเช้า - น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในสกุล Turnera วงศ์ Turneraceae ดอกบานเวลาเช้า ชนิด T. subulata G.E.Sm. ดอกสีนวล และชนิด T. ulmifolia L. ดอกสีเหลือง.