ก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. {โบ} น. แผล. บาดคอ ก. รู้สึกคล้ายระคายคอเนื่องจากกินเหล้าหรือของที่มีรสหวานจัดเป็นต้น. บาดเจ็บ ก. มีบาดแผลหรือรอยฟกช้ำทำให้เจ็บปวด. บาดใจ ก. เจ็บแค้นใจ. บาดตา ก. สะดุดตาเพราะเห็นสีฉูดฉาด: ขัดตาทำให้ไม่สบอารมณ์. บาดแผล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น. บาดเสี้ยนบาดหนาม น. แผลที่ถูกเสี้ยนหนามยอกแล้วกลายเป็นพิษ ทำให้มีอาการปวดผิดปรกติ. บาดหมาง ก. โกรธเคืองกัน, หมองใจกัน, ผิดใจกัน. บาดหู ก. ขัดหู ระคายหูทำให้ไม่สบอารมณ์, {ใช้แก่คำพูดหรือกริยาพูด}.