ความหมาย

• 
  

  ดู เฉียงพร้าดำ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บา - น. {ถิ่น–พายัพ} ครู, อาจารย์: {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} ชายหนุ่ม. บาธรรม น. ผู้เชี่ยวชาญในทางธรรม, อาจารย์ทางธรรม.

• บ่า ๑ - น. ส่วนของร่างกายระหว่างคอกับหัวไหล่, โดยปริยายหมายถึงอินทรธนูหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บ่าเสา บ่าเสื้อ.

• บ้า ๑ - ว. เสียสติ, วิกลจริต, สติฟั่นเฟือน, หลงใหลหรือมัวเมาในสิ่งนั้น ๆ จนผิดปรกติ เช่น บ้ากาม บ้ายศ บ้าฟุตบอล: อาการที่สัตว์บางชนิดเช่นหมาเป็นโรคกลัวนํ้า เรียกว่า หมาบ้า. บ้าจี้ ว. อาการที่พูดหรือแสดงโดยขาดสติเมื่อถูกจี้ทำให้ตกใจ, ทำตามโดยปราศจากการไตร่ตรองเมื่อถูกยุหรือแนะ. บ้าดีเดือด ว. มีอาการคลุ้มคลั่งมุทะลุดุดันเป็นคราว ๆ, โดยปริยายหมายความว่า มีอารมณ์หุนหันพลันแล่นชอบทำอะไรรุนแรง. บ้าน้ำลาย ว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ. บ้าบิ่น ๑ ว. มุทะลุ, หุนหันพลันแล่น, อวดกล้าทำการอย่างไม่มีสติยั้งคิด,บิ่น ก็ว่า. บ้ายอ ว.ชอบให้คนเยินยอ. บ้าระห่ำ ว. มุทะลุ, ทะลึ่งตึงตัง. บ้าลำโพง ว. บ้าเพราะกินเมล็ดลำโพง มีอาการซึมหรือพูดพล่าม, โดยปริยายหมายความว่า พูดโผงผางตึงตัง หรือแสดงกิริยาโมโหโกรธา เช่น พูดจาบ้าลำโพงโป้งไป {คาวี}, ทำโมโหโกรธาบ้าลำโพง เที่ยวโป้งโหยงหยาบช้าสาธารณ์ {พิเภกสอนบุตร}. บ้าเลือด ว. บันดาลโทสะอย่างไม่กลัวตายเมื่อถูกทำร้ายถึงเลือดตกยางออก. บ้าสมบัติ ว. ที่เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าไปทั้งหมด: ที่ชอบสะสมสิ่งของต่าง ๆ ไว้มากจนเกินความจำเป็น. บ้าหอบฟาง {สำ} ว. บ้าสมบัติ เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้น, อาการที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง. บ้าห้าร้อยจำพวก {สำ} ว. บ้ามากมายหลายประเภท.

• บ่า ๒ - ก. อาการที่นํ้าปริมาณมากไหลมาอย่างรวดเร็ว.

• บ้า ๒ - น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Leptobarbus hoeveni {Bleeker} ในวงศ์ Cyprinidae ลำตัวค่อนข้างยาวหนาเกือบเป็นรูปทรงกระบอก หัวกว้างมีหนวด ๒ คู่ ท้องกลมมน ด้านหลังและข้างตัวสีเขียวอ่อน ด้านท้องสีขาวแต้มเหลือง ครีบท้อง ครีบก้น และครีบหลังสีแดงอ่อน ในปลาขนาดเล็กมีแถบสีดำคลํ้าพาดตลอดข้างตัว พบอาศัยตามแม่นํ้าลำคลองและบึงใหญ่ทั่วไป ขนาดยาวได้ถึง ๕๐ เซนติเมตร ในธรรมชาติกินผลไม้รวมทั้งผลกระเบา เมื่อมีผู้นำไปบริโภคทำให้เกิดอาการมึนเมา, อ้ายบ้า หรือ พวง ก็เรียก.