กลับ
คำว่า
บัพพาชน์
ความหมาย
[บับพาด] {แบบ} น. การขับไล่. {ป. ปพฺพาชน}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บัพพาชนียกรรม
- [บับพาชะนียะกำ] น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. {ป. ปพฺพาชนียกมฺม}.
บัล
- {แบบ} น. ชื่อมาตรานํ้าหนักมคธ ๑๐ บัล เป็น ๑ ตุลา, ๒๐ ตุลา เป็น ๑ ภาระ. {ป., ส. ปล}.
บัลเลต์
- น. ระบำปลายเท้า.
บัลลพ, บัลวะ
- [บันลบ, บันละวะ] {แบบ} น. หน่อต้นไม้, กระโดงไม้ที่แตกออกใหม่, ใช้ว่า บัลลพ์ ก็มี. {ส. ปลฺลว}.
บัลลังก์
- น. พระแท่นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ภายใต้พระมหาเศวตฉัตร เรียกว่า พระแท่นราชบัลลังก์: ที่นั่งผู้พิพากษาเมื่อพิจารณาคดีในศาล: ส่วนของสถูปเจดีย์แบบลังกา มีรูปเป็นแท่นอยู่เหนือองค์ระฆัง. ก. นั่งขัดสมาธิ เรียกว่า นั่งคู้บัลลังก์. {ป. ปลฺลงฺก}.