ความหมาย

• 
  

  ก. เกิด เช่น บังเกิดอุบัติเหตุ บังเกิดลมพายุ, ทำให้เกิด เช่น แม่บังเกิดเกล้า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บังเวียน - ก. หมุนรอบ, เวียนรอบ, เช่น ให้เอาหลาวเหลกตอกลงไปโดยช่องหูให้แน่นกับแผ่นดิน แล้วจับเท้าทังสองหันเวียนไปดั่งบุทคลทำบังเวียน {สามดวง}. น. วงเวียน เช่น นำให้ไปที่บ้าน ซึ่งตั้งอยู่ในมุมบังเวียนแห่งหนึ่ง {ไกลบ้าน}.

• บังเหตุ - {โบ} ก. ประมาท เช่น บังเหตุดูถูก. {ข. บฺรเหส}: ทำให้เป็นเหตุ, บันดาลเหตุ, เช่น ใบก็บังเหตุร่วงประจักษ์ตา {ขุนช้างขุนแผน}.

• บังเหิน - ก. เหาะ, บิน.

• บังเหียน - น. เครื่องบังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ ทำด้วยเหล็กหรือไม้ใส่ผ่าปากม้า ปลายทั้ง ๒ ข้าง มีห่วงสำหรับผูกสายบังเหียนโยงไว้ให้ผู้ขี่ถือ, โดยปริยายหมายความว่า อำนาจบังคับบัญชาให้เป็นไปในทางที่ต้องการเช่น ถือบังเหียนการปกครองบ้านเมือง กุมบังเหียน.

• บังเอิญ - ว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ไม่ตั้งใจ หรือไม่คาดหมาย, เผอิญ.