ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} ก. เจาะ เช่น บ่องหู.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บ้อง - น. ปล้องไม้จำพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ: สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่น ช่องสำหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น ,ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่ง ว่า บ้องหนึ่ง. บ้องกัญชาน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสำหรับสูบกัญชา. บ้องตัน น. เนื้อสันที่โคนหางของจระเข้เป็นต้น. บ้องตื้น ว. มีความคิดตื้น. บ้องไฟ น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีหางยาวอย่างกรวดดอกไม้ไฟ แต่มีขนาดใหญ่มาก, บั้งไฟ ก็ว่า. บ้องยาแดง น. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อ สำหรับสูบยาแดง. บ้องหู น. ช่องหู, รูหู, เช่น ขี้หูเต็มบ้องหู.

• บอง ๑ - น. เสือบอง. {ดู แมวป่า ที่ แมว ๑}.

• บอง ๒ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. กระบอง.

• บ๊อง, บ๊อง ๆ - {ปาก} ว. ไม่เต็มเต็ง, บ้า ๆ บอ ๆ.

• บ้องแบ๊ว - ว. มีสีหน้าและแววตาใสซื่อบริสุทธิ์อย่างเด็กไร้เดียงสาแลดูน่ารัก.