บ๊วย ๑ แปลว่าอะไร ดูความหมาย หมายถึงอะไร

ความหมาย

น. {๑} ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica esculenta Buch.–Ham. ex D. Don. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลมผิวขรุขระ สุกสีแดงคลํ้า กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ,ส้มสา ก็เรียก. {๒} ชื่อไม้ต้นชนิดPrunus mume Siebold. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขนผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

บ๊วย ๒ - {ปาก} ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. {จ.}.

บวร, บวร- - [บอวอน, บอวอระ-] {แบบ} ว. ประเสริฐ, ลํ้าเลิศ, ราชาศัพท์ใช้นำหน้าคำนามที่เกี่ยวกับวังหน้า เช่น พระบวรวงศ์ พระบวรราชวัง คู่กับ บรม ซึ่งใช้แก่วังหลวง เช่น พระบรมวงศ์ พระบรมมหาราชวัง. {ป. ปวร: ส. ปฺรวร}. บวรโตฎก [บอวอระโตดก] น. ชื่อกลอนกลบทแบบหนึ่ง กำหนดให้ ๓ พยางค์ต้นวรรคแต่ละวรรคเป็นสะคณะคือพยางค์เบา ๒ พยางค์ พยางค์หนัก ๑ พยางค์ เช่น ชลเนตรไหลนองร้องร่ำรัก ชลไนยไหลหนักอาวรณ์หวาม ชนนีห้ามบุตรสุดไม่ตาม ชลนานองน้ำพระเนตรนอง {สารานุกรมศัพท์วรรณกรรมไทยภาคฉันทลักษณ์}.

บหลิ่ม - [บะหฺลิ่ม] น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับพิเศษ มีท่อนเดียว นิยมใช้ร้องในระบำสี่บท, ประหลิ่มหรือ ปะวะหลิ่ม ก็เรียก.

บอ - ว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.

บ่อ - น. ช่องลึกลงไปในดินหรือในหินใช้เป็นที่ขังนํ้าขังปลาเป็นต้น หรือเป็นแหล่งที่เกิดของสิ่งบางอย่าง เช่น บ่อเกลือ บ่อถ่านหิน บ่อแร่. บ่อกรุ น. บ่อที่ใช้อิฐเป็นต้นเรียงเป็นผนังบ่อเพื่อกันดินทลาย. บ่อเกิด น. แหล่งที่เกิด, แหล่งที่มา, ต้นกำเนิด, เช่น บ่อเกิดวัฒนธรรมบ่อเกิดรามเกียรติ์. บ่อน้ำร้อน น. บ่อที่มีนํ้าผุดขึ้นมาจากใต้ดิน และมีอุณหภูมิสูงกว่าอุณหภูมิของร่างกายมนุษย์ เกิดจากนํ้าไหลซึมซาบลงไปใต้ดินลึกมาก เมื่อไปกระทบอุณหภูมิสูง ทำให้นํ้าร้อนจัดขึ้น และขยายตัวหรือกลายเป็นไอเกิดแรงดันตัวเองขึ้นมาตามรอยแยกของชั้นหินและดินขึ้นมาสู่ผิวดิน ทั้งละลายเอาแก๊ส แร่ธาตุและสารเคมีที่มีอยู่ตามชั้นดินต่าง ๆ ติดมาด้วย ที่พบเสมอมักจะเป็นธาตุกำมะถันและแก๊สไข่เน่า นํ้าในบ่อนํ้าร้อนบางแห่งจึงอาจมีสมบัติทางยาได้.